MERHABA KAİNAT

Dün biz bir arkadaşımızı sonsuzluğa uğradık. Ve o da Nazım ustanın dizeleri ile
''Elveda güzelim dünya, ve merhaba kainat'' diyenlerin kervanına katıldı.
Doğum da ölüm de sanıyorum varsayılanın aksine bir anlık birer olay olmanın
ötesinde birer süreç.
İnsan anne karnına düşmeden önce onun aklına düşüyor ve o anda doğma süreci
başlıyor.
 Buna bir kadın olarak sus diyenlerde dahil. Fakat bu doğal
süreci ve nasıl dünyaya geldiklerini unuttukları için insanlara hele hele kadınlara
nasıl davranılması gerektiği konusunda çelişki ve kafa karışıklığı taşımak
kaçınılmaz oluyor.
Süreç olarak ölüm ise doğar doğmaz başlıyor. Ve doğal sıralamada bir şaşma
olmadığı sürece büyüklerimizden başlayarak, her kaybettiğimiz ile  birlikte
yaşam ağacımızdan bir yaprak eksiliyor. Taki sıra gövdeye gelene kadar.
Şu da olsun tamam, sıra sükünet, huzur ve mutlulukta diyerek ertelediğimiz
şeylere sıra gelmeden bitiyor sanıyorum, genelde hayatlarımız.
Halbuki insan olarak dünyaya gelmekle doğal haklarımız olan şeyleri elde
etmek için ne kadar çok zaman harcıyoruz.
Ve sonunda elde edemeden terk edip gitmekte çabası.
Evet dün biz bir arkadaşımızı, Ahmet Hakan Balçık'ı sonsuzluğa uğurladık.
Yaşam filmimizde yer alan aktörlerden birini. Nurlar içinde yatması dileğimiz.
Son sözü de bir başka ustaya bırakalım ''hayat biz yarın için plan yaparken başımızdan
geçenlerdir.''