Neden ölen hep bizim çocuklarımız ? Ölümleri de, sebepleri de paslı kör bir bıçak gibi yüreğimize saplanıyor. Sabah bir dost meclisinde tamamen farklı bir sebeple yine aynı soru geldi gündeme. Yaklaşık iki yıl önce Birgün gazetesinde okumuştum, çok etkilenmiştim. hafızamda iz bıraktı. Paylaştım dostlarla '' bizim çocuklarımız bıçak sallamayı bilmez fakat bıçaktan da korkmazlar'' Çok yalın bir doğru. Fakat çok ta acı. Döke saça gidiyoruz, evlatlarımızı. Haksızlık mı gördüler, kendilerine yapılması değildir onları ilgilendiren, haksızlığın doğrudan kendisi. Karşı dururlar. ''Bana dokunmayan yılan '', '' her koyun kendi bacağından '' onların aldırdığı atasözleri değildir. Evinde ne gördü ise odur hayat, çocuk için. Sevgi ile, şefkat ile büyüyen çocuğa bağıran çağıran, sert, her şeyi bilen iradeyi kabul ettiremezsin. Şiddetin hakim olduğu ailede yetişen çocuğun harcıdır o. Kolayıdır da işin aslında. Senin yerine he...